Personaxes históricos incluídos na trama ou citados


  • Abeijón de Seárez. Cóengo da catedral de Santiago a primeiros do século XX. Figura en certa documentación como descubridor do roubo da cruz de Afonso III en 1906 cando ía realizar unha misa á capela das Reliquias.
  • Afonso II o Casto. Rei de Asturias e Galicia (791-842), referendou que o corpo achado na actual Compostela contra os anos 820-830 era o de Santiago o Maior e mandou erguer a primeira igrexa sobre o seu sepulcro, ao que peregrinou.
  • Afonso III o Magno. Rei de Asturias e Galicia (866-910). Estendeu o territorio cristián mediante a loita contra os musulmáns e acabou enfrontado aos seus propios fillos. Promoveu o apóstolo Santiago como protector do reino e difundiría ao exterior a súa lenda e culto, segundo se deduciría da resposta dada a unha suposta carta de contra o ano 906 da cidade de Tours. Mandou erguer a segunda igrexa sobre o sepulcro e ofrendou ao apóstolo a famosa cruz grega de ouro e pedrería que leva o seu nome, desaparecida en 1906 da basílica compostelá.
  • Antonio López Ferreiro. Arquiveiro e cóengo desde 1871 da catedral de Santiago, é o autor da primeira historia deste templo e da Igrexa compostelá, editada en once tomos entre 1898 e 1909. Faleceu en 1910. Moi culto, de perfil galeguista e bo talante, buscou prestixiar a basílica compostelá como meta de peregrinación de dimensión europea, ás veces contra o parecer doutros cóengos próximos ao seu ideario conservador.
  • Antonio Raposo. Propietario de Casa Melchor en 1906.
  • Berenguel de Landoire (tamén citado como Landoira e Landoria). Arcebispo compostelán de orixe francesa do século XIV. O Tombo B de catedral móstrao orando ante a cruz de Afonso III.
  • Bernardo Cabrera. Arquitecto e entallador galego do século XVII. Foi o autor do retablo da capela das Reliquias da basílica compostelá, concluído en 1633. Este espectacular conxunto, queimado en 1921, amosaba as primeiras columnas salomónicas peninsulares, anunciando o barroco.
  • Crispín de Hebelino. Linguaxeiro -confesor de peregrinos en varias linguas- e artista estranxeiro residente na catedral de Santiago na primeira metade do século XVII. Propúxose, sen éxito, para pintar o retablo das Reliquias.
  • Fidel Fita e Aureliano Fernández-Guerra. O primeiro, xesuíta catalán, historiador e arqueólogo (1831-1918), foi un estudoso do mundo xacobeo do seu tempo, que coñeceu de primeira man nunha famosa viaxe a Santiago na compaña do epigrafista andaluz Aureliano Fernández-Guerra.
  • Fuentes. Garda civil retirado e vixilante nocturno na catedral de Santiago en 1921.
  • Georgiana Goddard King. Historiadora norteamericana que percorreu o Camiño de Santiago entre 1912 e 1915. O resultado foi a primeira obra integral desta ruta desde Francia a Fisterra, publicada en tres tomos en Londres e Nova York en 1920, co título de The Way of Saint James.
  • Giacomo Antonio Naia. Peregrino xacobeo italiano, autor de Viaggio in Ponente à San Giacomo di Galitia e Finisterre, no que relata a peregrinación a estes dous lugares, desde o seu país, entre 1717 e 1719.
  • Ignacio Cadeira. Mordomo do arcebispado de Santiago en 1906.
  • John Robreck. Alto mando da frota militar británica no Atlántico a primeiros do século XX, coa que estivo en Vilagarcía e visitou Santiago.
  • José Martín de Herrera. Cardeal e arcebispo de Compostela de 1889 a 1922. Nacido en Salamanca en 1835, era estrito, enérxico e conservador no ámbito relixioso, mais seica paciente de carácter na vida privada. Morto en 1922, viviu moi enfermo os últimos anos.
  • Mauro Castellá Ferrer. Militar e escritor de Celanova, autor dun libro en defensa de Santiago o Maior de máis de cincocentas páxinas publicado en 1610.
  • Miguel Payá y Rico. Natural de Valencia, foi arcebispo e cardeal de Santiago de 1875 a 1886. Decidido a reactivar a peregrinación compostelá, recuperou, coa axuda de López Ferreiro, as reliquias do apóstolo, supostamente perdidas desde século XVI. Fíxoo enfrontándose a parte do conservador clero local. Logrou que o papa León XIII aprobase o achado e convidase ao mundo a peregrinar de novo a Santiago.
  • Nicomedes Pastor Díaz. Poeta e político de Viveiro pioneiro da literatura en idioma galego no século XIX. Escribiu o poema Alborada en 1828, con apenas 18 anos.
  • Norberto Camba. Cóengo da catedral compostelá en 1921, foi quen descubriu, de madrugada, o fume do incendio na capela das Reliquias.
  • Raphael Geizkofler. Rico banqueiro alemán nacido en 1532. Peregrina a Santiago en 1566. Poucos anos despois peregrinará tamén un irmán seu, que falece ao chegar á cidade.
  • Reginald Cameron-Walker. Cónsul británico en Arousa de 1899 a 1923. Traballou por unhas relacións cordiais entre británicos e galegos. Promoveu o cemiterio inglés de Vilagarcía.
  • Xesús Carro García. Cóengo da catedral compostelá desde os anos trinta ata a súa morte en 1973, foi un destacado estudoso e promotor da cultura xacobea. De liña galeguista, en 1965 escribiu o primeiro libro en idioma galego sobre as peregrinacións a Santiago, A pelegrinaxe ao Xacobe de Galicia.
  • Xoán Fernández Martín. Cóengo das Reliquias da catedral compostelá en 1921, autor dunha guía sobre a basílica e o seu relicario (1892).
  • Xosé Filgueira Valverde. Polígrafo e intelectual galego (1906-1996), buscou durante anos a cruz roubada de Afonso III.
  • Xosé Villa-Amil e Castro. PArquiveiro e historiador mindoniense, autor dunha guía da catedral de Santiago, publicada en 1866, na que cita por primeira vez a sorprendente semellanza entre as cruces gregas de Santiago (874) e a dos Anxos de Oviedo (808).
  • Xosé María Zepedano. Nacido en Ferrol, foi cóengo e arquiveiro da basílica compostelá, sobre a que publicou unha guía en 1870, moi recoñecida durante anos.
           
A maiores doutras mencións circunstanciais, alúdese tamén con intención narrativa a autores como Alexandre Barral -actual cóengo emérito da catedral compostelá-, Américo Castro -en relación coa polémica dos dioscuros-, Arnold von Harff -e a súa peregrinación a Fisterra-, Beda o Venerable, Bonifacio Gams, Christoph Gunzinger, Fernando Alonso Romero, Fortunato de Poitiers, Hugo de San Víctor -teólogo alemán do século XII que propón a vida como un simbólico camiño de oriente a occidente-, Justo Pérez de Urbel, Louis de Tillemont -teoriza sobre un traslado tardío do corpo de Santiago o Maior a Galicia-, Martín Sarmiento, Xerome de Estridón -propón no século IV que os apóstolos se enterrarían no lugar máis distante acadado na súa peregrinación como testemuña da universalidade do cristianismo- e Xosé Guerra Campos.


Afonso II o Casto


Déixase constancia tamén aquí dos poetas galegos de cuxos poemas anteriores a 1921 se extraeron os versos soltos que agrupa nun poema un personaxe desta novela. Son, na orde en que aparece o verso primeiro ou único de cada autor, Manuel Curros Enríquez, Francisco Añón, Xoán Barcia Caballero, Evaristo Martelo Paumán, Alberto Camino, Eduardo Pondal, Rosalía de Castro, Manuel Leiras Pulpeiro, Nicomedes Pastor Díaz e Valentín Lamas Carvajal.

Imprimir suplemento



Comparte nas redes sociais

Máis información de interese

0 comentarios